Wielki reset 11 500 lat temu i jego konsekwencje dla średniej długości życia ludzi



Według badań opublikowanych w czasopiśmie naukowym Nature, granica oczekiwanej długości życia dla ludzi wynosi od 120 do 150 lat. Dla porównania, wieloryb ma zdecydowanie najdłuższą oczekiwaną długość życia ze wszystkich ssaków żyjących na Ziemi, wynoszącą około dwustu lat. Starożytne pisma i Biblia twierdzą, że ludzie żyli tysiąc lat przed potopem około 11 500 lat temu. Czy to prawda i jak to możliwe?

Tak stary jak Matuzalem. Prawie każdy zna to powiedzenie. W Księdze Rodzaju Matuzalem jest opisany jako syn Enocha, ojciec Lamecha i dziadek Noego. Najstarsza znana wersja Biblii stwierdza, że Matuzalem miał już 200 lat, gdy urodził się jego syn Lamech, i że Matuzalem zmarł wkrótce po potopie. Matuzalem był nie tylko tak stary jak wzgórza, ale według Księgi Rodzaju był także ósmym patriarchą tak zwanego okresu przedpotopowego:

Cytat:"Enoch miał 65 lat i spłodził Matuzalema. I chodził Henoch z Bogiem. A gdy spłodził Matuzalema, żył 300 lat i spłodził synów i córki, tak że cały jego wiek wynosił 365 lat. I chodził Henoch z Bogiem, i więcej go nie widziano, bo go Bóg pochwycił".

Poprawione pytanie, które zadaje wielu badaczy, dotyczy tego, czy Metuszelach był ziemianinem w tradycyjnym sensie. Według Starego Testamentu, Matuzalem zmarł w roku Wielkiego Potopu 11 500 lat temu w wieku 969 lat. Jedynie Samaratinus, specjalna hebrajska wersja Tory, podaje inny wiek. Tutaj Matuzalem zmarł w wieku 720 lat i miał zaledwie 67 lat, gdy urodził się jego syn. Czy ludzie naprawdę mogą dożyć tak sędziwego wieku, czy Biblia przesadza, czy po prostu została źle zrozumiana i zinterpretowana?

Byłaby to jedna z możliwości. Jeśli jednak porównamy Biblię z innymi starożytnymi pismami, znajdziemy wiele odniesień do ponadprzeciętnej długości życia. Przyjrzyjmy się Sumeryjskiej Liście Królów, która składa się z 4000-letnich glinianych tabliczek zapisanych pismem klinowym i została odkryta na przełomie wieków przez niemiecko-amerykańskiego badacza Hermanna Hilprechta w starożytnym Nippur.

Tajemnica sumeryjskiej listy królów

Lista jest podzielona na część przed i część po potopie. Lista jest bezcenna dla naukowców, ponieważ odzwierciedla bardzo stare tradycje, a jednocześnie pokazuje ważną chronologiczną sekwencję różnych okresów panowania królów w Sumerze. Do dziś nie ma pewności, czy lista jest kompletna, ponieważ brakuje kilku ważnych dynastii, w tym 2. dynastii Lagasz z jej władcą Gudeą. Lista była również kontynuowana podczas panowania Babilończyków i Asyryjczyków i sięga daleko wstecz do czasów Arsacydów w II wieku pne. Hermann Hilprecht odkrył osiemnaście podobnych tabliczek z pismem klinowym, które przypisuje się okresowi od 2017 do 1794 r. p.n.e.. Ponad tuzin kopii Sumeryjskiej Listy Królów z VII wieku p.n.e. znaleziono między innymi w Babilonie, Suzie, Asyrii i Bibliotece Królewskiej w Niniwie. Zgodnie z obecnym stanem wiedzy, Sumer jest miejscem najwcześniejszej znanej cywilizacji w południowej części Mezopotamii między rzekami Tygrys i Eufrat, która później została nazwana Babilonią i jest obecnie częścią południowego Iraku od Bagdadu do Zatoki Perskiej. W III tysiącleciu p.n.e. Sumer był podzielony na co najmniej dwanaście odrębnych miast-państw. Należały do nich Kisz, Erech, Ur, Sippar, Akszak, Larak, Nippur, Adab, Umma, Lagasz, Bad-tibira i Larsa.

Zgodnie z listą, ośmiu królów rządziło ziemią przed potopem. Po potopie różne miasta-państwa i ich królewskie dynastie tymczasowo przejęły władzę nad innymi miastami-państwami. Lista królów zaczyna się od pochodzenia władzy królewskiej, która jest nawet uważana za instytucję boską. Dosłownie stwierdza:

Cytat:"Po tym, jak królewskość zstąpiła z nieba, królewskość była w Eridaj. W Eriday Alulim został królem; panował przez 28800 lat. Alaljar panował przez 36 000 lat. Dwóch królów; rządzili przez 64800 lat. Potem Eridug upadł i władza królewska została przeniesiona do Bad-tibrii".

Ponieważ według tej listy panowanie władców trwało kilka tysięcy lat, wielu badaczy uważa, że ludzie żyli przez prawie tysiąc lat przed potopem, dopóki Bóg nie skrócił ich życia wraz z początkiem nowej ery.

Cytat:Mówi o tym Księga Rodzaju 6:3: "Nie może pozostawać duch mój w człowieku na zawsze, gdyż człowiek jest istotą cielesną: niechaj więc żyje tylko sto dwadzieścia lat".

Nie jest jednak nawet pewne, czy liczby podane dla okresów urzędowania są rzeczywiście rzeczywiste, czy też władza i sława odgrywają tu jedynie rolę. Niektórzy naukowcy próbowali wyjaśnić te liczby za pomocą analizy matematycznej. Na przykład wskazali, że istnieją zadziwiające podobieństwa między sumeryjskimi listami królów a przedstawieniami w Księdze Rodzaju. Na przykład Księga Rodzaju mówi o potopie i o tym, że Noe starał się ocalić wszystkie gatunki zwierząt na ziemi przed powodzią i zniszczeniem. Sumeryjska lista królów również wspomina o wielkiej powodzi, prawdopodobnie o tym samym wydarzeniu. Nie jest to jednak jedyne podobieństwo. Sumeryjska lista królów zawiera listę ośmiu królów, niektóre wersje wspominają nawet o dziesięciu, którzy panowali przez długi czas przed potopem i mieli od 18 600 do 43 200 lat. Coś podobnego można znaleźć w Księdze Rodzaju 5, gdzie zapisane są pokolenia stworzenia aż do potopu. Między Adamem a Noem jest osiem pokoleń, podobnie jak na sumeryjskiej liście królów było ośmiu królów między początkiem panowania a potopem.

Co zaskakujące, lista królów po potopie odnotowuje królów, którzy mieli znacznie krótszą kadencję, Co się tam stało? Czy ludzie mieli krótszą średnią długość życia po potopie, czy współczesny człowiek został stworzony po potopie? Biblia mówi, że ludzie mieli niezwykle długą żywotność przed potopem i znacznie krótszą po potopie. Oczywiście coś drastycznego wydarzyło się na ziemi po potopie. Ale co? Nie tylko sumeryjska lista królów jest zagmatwaną zagadką, ale także Biblia. Dlaczego, na przykład, istnieje tak wiele podobieństw z Księgą Rodzaju?

Czy oczekiwana długość życia została faktycznie skrócona przez Boga, czy te istoty być może wcale nie pochodziły z ziemi, czy może mamy do czynienia z najwcześniejszą i największą zmianą klimatu w historii ziemi?

Potop był prawdopodobnie zdecydowanie największym resetem w dotychczasowej historii Ziemi. Było to wielkie oczyszczenie. Całe życie zostało zmiecione z Matki Ziemi za jednym zamachem, aby zrobić miejsce dla czegoś nowego. Platon napisał o tym:

Cytat:"Nastąpiła zmiana w zachodzeniu i wschodzeniu słońca i innych ciał niebieskich. Tam, gdzie teraz wschodzi, kiedyś zachodziło i wschodziło po przeciwnej stronie. (...) Ta zmiana kierunku musi być uważana za największą i najbardziej wszechstronną ze wszystkich wstrząsów zachodzących w niebiosach. (...) Wtedy z konieczności dochodzi do największych zniszczeń w świecie zwierząt, a z rasy ludzkiej w szczególności pozostaje niewiele".

Z czysto naukowego punktu widzenia za potop odpowiedzialne było odwrócenie biegunów. Nagle słońce nie wschodziło na wschodzie, ale na zachodzie. Ziemia została dosłownie wywrócona do góry nogami, prawdopodobnie również pod względem klimatycznym. Ten proces zmian najwyraźniej doprowadził nie tylko do wielkiego wymierania gatunków, ale także do skrócenia średniej długości życia wszystkich żywych istot, w tym ludzi.

Czy starożytne cywilizacje zostały ukształtowane przez katastrofy?

Aby lepiej zrozumieć ten proces, warto pokrótce przyjrzeć się teorii francuskiego uczonego Denisa Saurata. Chociaż teoria Saurata jest dziś nadal uważana za pseudonaukową, ma ona sens, ponieważ wiele z niej zostało potwierdzonych przez uznanych naukowców. Saurat nie wierzy, że potop został wywołany przez przechylenie osi Ziemi. Powołuje się na teorię lodu światowego austriackiego inżyniera Hannsa Hörbigera, który twierdzi, że we wczesnych dniach Ziemi istniało kilka księżyców pokrytych lodem, które zbliżyły się do Ziemi i pękły pod własnym ciężarem, powodując upadek fragmentów na Ziemię i wywołując globalną katastrofę klimatyczną. Zgodnie z teorią Hörbigera, takie katastrofy miały miejsce kilka razy we wczesnej historii i charakteryzowały wszystkie starożytne kultury. Kiedy poprzedni księżyc, szósty księżyc Ziemi, rozpadł się, jego masy lodu i wody wywołały biblijny potop i spowodowały upadek pierwszej rasy ludzkiej. Na podstawie znalezisk archeologicznych i starożytnych pism możemy sobie tylko wyobrazić, jak wyglądała ludzkość przed potopem, ale jest wysoce prawdopodobne, że byli gigantami. Być może Matuzalem, Noe oraz Adam i Ewa również byli gigantami?

Saurat uważa również, że przedpotopowa rasa ludzka była większa. Według autora wynika to ze zmniejszenia grawitacji, co również gwarantowało długie życie, ponieważ zużycie fizjologiczne jest wprost proporcjonalne do masy ciała, a ciało o tym samym rozmiarze i niższej wadze ma dłuższą oczekiwaną długość życia. W międzyczasie wielu konwencjonalnych naukowców zakłada również, że warunki życia na Ziemi były inne w czasach prehistorycznych. Fizycy odkryli w różnych badaniach, że niższa grawitacja w połączeniu z niskim ciśnieniem powietrza i wysoką zawartością tlenu i CO2 w powietrzu faktycznie powoduje gigantyczny wzrost.

Inna teoria głosi, że Matuzalem, Noe oraz bogowie i władcy nie pochodzili z Ziemi, ale należeli do pozaziemskiej cywilizacji, która pojawiła się w postaci bogów, którzy stworzyli pierwszą ludzkość, tylko po to, by pozostawić ich samym sobie po potopie. I możliwe, że bogowie spełnią swoją obietnicę i powrócą na Ziemię, ponieważ zdadzą sobie sprawę, że ludzkość wciąż nie dorosła przez 11 000 lat.

---

Amon
www.strefa44.pl
www.strefa44.com.pl