Eksperyment potwierdza wytwarzanie energii elektrycznej dzięki rotacji Ziemi



Naukowcy z Uniwersytetu Princeton udowodnili eksperymentalnie, że rotacja Ziemi może wytwarzać energię elektryczną dzięki swojemu polu magnetycznemu. Wyniki te potwierdzają model teoretyczny, który podważa wieloletnie założenia dotyczące niepraktyczności wykorzystania energii rotacyjnej pochodzącej z pola magnetycznego Ziemi. Zespół z Uniwersytetu Princeton, w skład którego wchodzą Christopher Chyba, Kevin Hand i Thomas Chyba, wykazał w eksperymentach, że obrót Ziemi może wytwarzać energię elektryczną, gdy porusza się ona w swoim własnym polu magnetycznym.

Przez prawie 200 lat naukowcy uważali, że obrót Ziemi nie może być wykorzystywany do ciągłego wytwarzania energii elektrycznej dzięki jej polu magnetycznemu. Pomysł ten wywodzi się z eksperymentów Michaela Faradaya z 1832 roku. Znany argument głosi, że przewodnik przymocowany do Ziemi nie odczuwa żadnej siły elektrycznej wynikającej z rotacji Ziemi. Liczne badania potwierdziły tę tezę na przestrzeni lat.

Chyba i Hand zasugerowali, że standardowe założenia mogą nie mieć zastosowania w określonych warunkach. Ich podejście opiera się na zastosowaniu cylindrycznej powłoki z materiału przepuszczającego magnetycznie. Aby to zadziałało, muszą być spełnione dwa warunki. Po pierwsze, kształt układu musi generować rotację siły magnetycznej różną od zera. Po drugie, materiał musi umożliwiać dyfuzję magnetyczną silniejszą niż strumień magnetyczny, co ma miejsce, gdy magnetyczna liczba Reynoldsa jest mniejsza od jedności.


Konstrukcja laboratoryjna na czarnym wózku na kółkach składa się z platformy z pleksiglasu z cylindrem z manganu, cynku i ferrytu, który jest połączony z multimetrami do pomiaru napięcia rotacji Ziemi. W tle widoczna jest plandeka i betonowa ściana. Źródło zdjęcia: American Physical Society

Naukowcy sprawdzili swoją hipotezę za pomocą cylindrycznej osłony z ferrytu manganowo-cynkowego (MnZn), miękkiego materiału magnetycznego o niskiej przewodności elektrycznej i wysokiej przenikalności magnetycznej. Osłonę zamontowano na nieprzewodzącej platformie obrotowej, co pozwoliło precyzyjnie kontrolować jej orientację względem obrotu Ziemi i pola magnetycznego. Napięcie i temperatura były monitorowane przez dłuższy czas za pomocą multimetrów cyfrowych. Aby zminimalizować szumy eksperymentalne, zespół odfiltrował potencjalne źródła zakłóceń, takie jak efekty termoelektryczne, harmoniczne sieciowe 60 Hz i zakłócenia wysokiej częstotliwości.

Wyniki eksperymentu są następujące:

1. Napięcie stałe i prąd stały obserwuje się tylko wtedy, gdy oś podłużna miseczki jest prostopadła zarówno do wektora obrotu, jak i pola magnetycznego Ziemi.
   
2. Obracając urządzenie o 180°, znak napięcia uległ odwróceniu.
   
3. Ustawienia równoległe do wektora obrotu lub pola magnetycznego Ziemi nie generowały mierzalnej siły elektromotorycznej (EMK) ani prądu.
   
4. Próbka kontrolna z litego cylindra ferrytowego (a = 0), który był identyczny pod względem rozmiaru i materiału, generowała napięcie zerowe we wszystkich ustawieniach.
   
5. Obudowa z mu-metalu nie generowała prądu, co potwierdza wniosek, że konieczna jest dyfuzja magnetyczna.
   
6. Zmierzone przez nich napięcie i natężenie prądu były zgodne z przewidywaniami teorii.
   

Aby wykluczyć zakłócenia specyficzne dla danego miejsca, eksperyment powtórzono w drugiej lokalizacji, co potwierdziło pierwsze wyniki. Wyniki pomiarów były zgodne z przewidywaniami szczegółowego modelu uwzględniającego magnetyczną liczbę Reynoldsa (Rm), bezwymiarową wielkość charakteryzującą zachowanie pól magnetycznych w ruchomych ośrodkach przewodzących. Ważną rolę odgrywa tu kształt miski, ponieważ powoduje ona stałą nierównowagę sił elektromagnetycznych. Wynika to z faktu, że elektrony nie mogą swobodnie poruszać się, aby zrównoważyć siłę powstającą w wyniku ruchu miski w polu magnetycznym.

Eksperyment opiera się na wykorzystaniu energii z rotacji Ziemi do wytwarzania energii poprzez hamowanie magnetyczne, które wykorzystuje pole magnetyczne planety. Obliczenia wykazały, że powłoka ziemska zyskuje na sile, podczas gdy Ziemia traci niewielką część swojej energii rotacyjnej. Energia ta jest jednak tak mała, że nie ma zauważalnego wpływu na prędkość rotacji Ziemi. Odnosi się również do wcześniejszych zastrzeżeń i negatywnych wyników poprzednich badań (Veltkamp i Wijngaarden, 2022), wykazując, że takie konstrukcje nie spełniały warunków niezbędnych do wystąpienia tego efektu. Obecny system spełnia zarówno wymagania geometryczne, jak i materiałowe niezbędne do wytworzenia napięcia.

---

Amon
www.strefa44.pl
www.strefa44.com.pl